یک سازه تحت تاثیر مجموعه‌‌‌ای از نیروهای مختلف در شرایط گوناگون قرار می‌گیرد . این نیروهای وارده بر اساس طراحی سازه مورد نشر سطوح مختلفی از نیروهای کششی را به میلگردهای موجود در یک سازه بتن مسلح و یا بخش‌های بتنی یک سازه کلی وارد می‌اورند . با عنایت به این مهم اتصال میلگرد‌هادر یک سازه بتن مسلح و یا بخش‌های بتنی یک سازه کلی از اهمیت بسیار بالایی برخوردار می‌باشند . استفاده از وصله‌های مکانیکی در آیین نامه‌ها و استانداردهای بین المللی مانند ACI-318 و همچنین در مبحث نهم مقررات ملی ساختمان توصیه گردیده است. با توجه به وجود مشکلات عدیده‌ی اجرایی در سازه‌های بتنی سنگین به دلیل استفاده از میلگردهای قطور، به کارگرفتن وصله‌های مکانیکی راه گشا بوده و علاوه بر ایجاد وصله مطمئن، سایر مشکلات جانبی مرتبط با تراکم آرماتور در سازه‌های بتنی را نیز برطرف می‌نماید. علاوه بر این در هر سازه بتنی در حدود 15% آرماتور مصرفی به صورت وصله پوششی در بتن باقی می‌ماند. با استفاده از اتصالات مکانیکی نه تنها از باقی ماندن آرماتور به صورت مهار پوششی آرماتور جلوگیری می‌گردد، بلکه ضایعات آرماتور نیز به حداقل کاهش می‌یابد. وصله مکانیکی (Mechanical Splice) یک قطعه مکانیکی برای ایجاد اتصال بین دو میلگرد است که این امکان را برای آماتور فراهم میکند که در ناحیه‌ی اتصال نیز رفتاری مانند میلگرد یکپارچه داشته باشد. سهولت استفاده، قابلیت اطمینان، تمامیت ساختاری، و حداقل ازدحام میلگرد مزایای استفاده از سیستم اتصال مکانیکی هستند.سیستم وصله مکانیکی نیازهای مخاطبین خود را تحت کشش، فشرده سازی و بارگذاری‌های چرخه‌‌‌ای را برطرف میکند. اتصال مکانیکی بهینه‌ترین نوع اتصال میلگرد است و تمامی‌ضوابط و مقررات آیین نامه‌های ملی و بین المللی را ارضا می‌نماید.
فورجینگ
فرآیند جوشکاری فورجینگ سربه سر در سال 1953 میلادی با هدف استفاده در صنعت حمل و نقل ریلی ابداع شد و سپس کاربرد آن در صنعت ساختمان توسعه یافت. با گسترش روزافزون ساخت و ساز و رشد شهرها و بلند مرتبه سازی،موضوع مقاوم سازی و استحکام سازه‌های بتنی به منظور حفظ جان و سرمایه ساکنین در اهمیت قرار گرفت. به دلیل وجود بارهای کششی، خمشی و پیچشی زیاد در سازه‌های بتنی، نحوه درست اتصال میلگردها در بتن از اهمیت بسیار بالایی برخوردار می‌باشد که با این روش تا حد بسیار زیادی ضعف در اتصال میلگردها از بین خواهد رفت. روش جوشکاری فورجینگ سر به سر جزء روش‌های جو شکاری ذوبی کامل به شمار نمی‌آید، بلکه نوعی روش جوشکاری فاز جامد است که عمل اتصال را بدون ذوب کردن کامل فلز پایه به انجام می‌رساند. پیکر بندی مجدد اتم‌ها با حرارت دهی سطحی در دمایی بالاتر از دمای تبلور مجدد رخ داده و اتصال به کمک تغییر فرم پلاستیک به وجود آمده از بهم فشردگی ایجاد می‌شود.
